Ruim 23 jaar woon ik in Frankrijk. Omdat sommige dingen hetzelfde blijven, af en toe een herinnering.
Ons tweede seizoen in Frankrijk. We hebben geleerd van het eerste jaar en weten wat ons te wachten staat. Het seizoen begint op 1 mei en langzaam maar zeer zeker wordt ons duidelijk dat deze datum in aantocht is.
In het voorjaar besloten we om een van de twee douche- en wc voorzieningen op het kampeerterrein te vernieuwen. We zouden even de bestaande wc's, douches en muren eruit halen. Maar helaas zit alles met ijzeren constructies in de rotswanden verankerd. We gaan tekeer met sloophamers, kango's en een haakse slijper. Een Haagse sloper zou meer uitkomst bieden. De douchebakken, die we in eerste instantie willen laten staan, moeten er toch uit. Centimeter voor centimeter brokkelen ze af. Tot in de wijde omgeving is niet alleen het hakken te horen maar ook ons gevloek en getier. Frans, Nederlands: alles passeert de revue. Het zal erom hangen of het wel of net niet op tijd klaar is op 1 mei.
Op 27 april gaat de telefoon: 'Ja met de Jong, ik zit in zuid Frankrijk en is de camping open?'. 'Nee mijnheer, we gaan op 1 mei open, alles alles meezit' antwoord ik. 'Ja, maar ik zit maar 200 kilometer bij jullie vandaan, dus als ik overmorgen nou kom?'. 'We zijn vanaf maandag 1 mei open'. Ik leg de man de tegenvallende vorderingen van het nieuwe sanitair uit en zeg dat we alles op alles zullen zetten om op 1 mei open te gaan. En zeker niet eerder.
'Ja maar ik heb me eige sanitair in de caravan, dus dan kan ik toch gewoon eerder komen?'.
Op 30 april blijkt dat het sanitair niet af komt, er is nog geen water. Om drammertjes als Mijnheer de Jong af te remmen, doen we het hek boven aan de weg dicht, met een bordje 'gesloten'. De loodgieter belooft het hele weekend door te werken, maar vergeet dit op zondag., we zien hem die dag niet.
Rond 1 mei komt ook de familie Berger langs. We kennen ze van vorig jaar en ze komen ons helpen met de laatste voorbereidingen. We hangen voor hen een envelop met instructies op het gesloten hek. Op de envelop schrijven we hun naam. Naïef, Naïef.
Mijnheer de Jong van het telefoontje van een paar dagen eerder komt de berg optuffen en ziet het gesloten hek, met het briefje voor de familie Berger. 'Ja ik dacht dat maken we maar effe open, misschien staat er iets in wat voor ons van belang kan zijn.' Inderdaad, op het briefje stond waar we de sleutel voor de familie Berger hadden gelegd. Het konvooi van Mijnheer de Jong rijdt het pad op en stuit halverwege op Ted*.Die kan zijn ogen niet geloven: twee Kip-de-Luxe's, op weg naar de receptie. 'Ja, ik ben de Jong, ik heb gebeld'.
'We zijn dicht' zegt Ted, 'we hebben geen sanitair.' Ted moet zijn uiterste best doen om deze man niet richting hek te slaan. 'Ja, dat zei uw vrouw ook al, maar we redden ons best. Trouwens ik ben een overbuurman van een tante van uw vrouw en die heb me hierheen gestuurd, het zou wel jammer zijn als we nu weer weg moeten.'
Het seizoen is begonnen.